Belgen in Berlijn

Dit weekend kwam mijn eerste Belgisch bezoek: mijn neef Klaas en zijn vrouw Sofie. Terwijl ik hen vrijdag op verkenning stuurde, moest ik nog wat bekomen van mijn nachtdienst… En wat voor een nacht! Het zag er naar uit een rustige donderdagavond te worden (afgezien van de patiënten op ‘Rettungstelle’ met verdacht op appendix/galblaas/maagperforatie die dan allemaal niks blijken te hebben). Het moest ook wel, want op de chirurgische afdeling was geen enkel bed meer vrij, dus konden er ook geen patiënten opgenomen worden. En Virchow bleek niet het enige ziekenhuis met dat probleem donderdagavond: gemiddeld 10 ziekenhuizen afbellen om een bed te vinden (en anesthesisten/chirurgen)… Gezien de ‘relatieve’ rust, was er tijd voor een nefrectomie bij een patiënt op de intensive care. Ondertussen was onze afhaalchinees aangekomen, vergezeld van één of andere ‘Duitse Jerry Springer’ op ZDF. Hilarisch… Tot er een acute bloeding van station 41 dringend moest geopereerd worden. Ik had al voorzorgen genomen en mijn sokken boven gelaten voor ik weer in een plas bloed kwam te staan zoals vorige week. Toen we in het OK kwamen, waren de anesthesisten de patiënt al aan het reanimeren. Tijdens de operatie zijn we 4 keer moeten stoppen om te reanimeren. Al bij al is de operatie een succes geworden, al zullen de volgende uren voor de patiënt heel kritisch zijn.
Om 2h ’s nachts heb ik dan ook nog eens kennis gemaakt met Oost-Berlijnse toestanden. Station 61 had dringend een bloedafname nodig. Geen mens die dit station wist zijn en ik werd daar naar toe gestuurd. Na lang rondvragen, wist een ancien dat dit het nucleaire centrum was. Door het beddentekort, was een patiënt van mijn station daar onder gebracht. Dus door de ijzige kou, zoektocht op de campus naar dit gebouw. Kale betonnen blok, verwarmingsleidingen overal (’t leek wel de kelder van de Ledeganck), patiënten in bedden op de gang… Daar vlug bloed afgenomen en dan maar snel terug. Om 3h30 leek alles wat dringend was, gedaan en konden we ons bed opzoeken. En dan letterlijk zoeken. Door het beddentekort lagen er ook patiënten in de artsenkamers. Dus gewoon een vers bed op de gang zoeken en een bibliotheek of artsenkabinet binnenrollen en ‘eventjes’ slapen want om 5h moesten we weer paraat zijn voor een niertransplantatie (en om 6h ging er ook een levertransplantatie van start). 5 uur later was deze nier getransplanteerd en kon ik eindelijk naar huis (hoewel, met de treinstaking hier was dat toch een helse tocht…). ’s Avonds kwamen mijn 2 Belgische gasten mijn woning inspecteren en dan kon ik eindelijk eens mijn bed in.

Zaterdagavond ben ik dan met mijn 2 gasten de Berlijnse gastronomie gaan verkennen (hoewel, de ‘Leber Berliner Art’ en Bierwürsten mit sauerkraut hebben we maar gelaten voor wat het was, de Berliner Pilsner daarentegen…). Al was het voor hen meer bekomen van een dag citytrippen (en even de pijn van pijnlijke voeten en blaren vergeten)…

Zondag hebben we dan samen onze toch door Berlijn verder gezet: Tiergarten, de Zoo (jammer genoeg was er geen tijd om Knut even goeiedag te zeggen)

Checkpoint Charlie

Potsdammer Platz met het Sony Center en DaimlerChrysler Quartier

Koude en wind hebben we doorstaan om de Brandenburger Tor ‘by night’ te zien (gelukkig begint de nacht hier al om 16h30...)

Morgen zetten zij hun trip nog een dagje verder terwijl ik me weer richting chirurgie begeef voor een laatste weekje.