Spaß muss sein...

... en onder dat motto ging ik vrijdagavond opnieuw de nacht in. Nu er de laatste week als stagair niet veel meer te beleven viel op station 19 omdat die nieuwe assistenten blijkbaar vergeten zijn dat stagairs ook wel iets meer kunnen dan bloed afnemen en plakkers 'aan'geven. Gelukkig waren er deze week heel wat interessante operaties gepland en was ik niet veel te zien op het verdiep.
Zo zag het er naar uit dat vrijdag ook weer zo'n lange, lege dag ging worden...1 stagair had studentendag, 1 was naar een bijscholing (of hoe krijg ik een 2de studentendag versierd per week)...en de derde moest 'dringend' voor haar paper ergens heen. Soit, ik zat daar dus alleen te niksen op 'The Cochrane Library'; dus als ze een brief geschreven wouden hebben (zonder zelf iets te moeten doen behalve diagonaal doorlezen en tekenen),moesten ze het maar aan mij vragen, en zo geschiedde... Daar zat ik dus, met mijn beste Duits, een evaluatiebrief te schrijven voor een levertransplantatiepatiënte tot ik opgeroepen werd in het OK. Nochtans liepen geen operaties van ons station dat moment. Saal 2, dringend iemand nodig. Ik dus omstreeks 12h30 naar beneden. Bleek ik daar recht in een levertransplantatie geland te zijn. Een assistente was wat slap geworden en de 2 chirurgen redden het niet alleen. De operatie had om 11h aangevangen, dus wist ik dat ik nog een goeie 6h te gaan had... Gelukkig moest er om 14h een extracorporele ciruculatie bij gehaald worden omdat de patiënt het afklemmen van de Vena Cava niet bleek aan te kunnen. Dus voor ons 20 min (koffie)pauze. Daarna terug het OK in voor nog zo’n 5 uur. Echt fantastisch. Ondertussen was het team van de langdienst al druk bezig. Ik kreeg net de tijd om een telefoon te nemen en werden we in het OK geroepen voor een acute bloeding. Echt verschrikkelijk: bij het opensnijden van die buik spoot het bloed in het rond. We zaten allemaal onder het bloed. 6L bloed hebben we afgezogen… Een uur later was deze bloeding onder controle maar deze patiënt zal waarschijnlijk wel haar lever en een groot stuk dikdarm verliezen (tenminste als alles goed gaat). Nog niet uit het OK of de carrousel van de ‘Rettungstelle’ begon weer: messteek (’t zal wel aan de buurt liggen waar het ziekenhuis gesitueerd is, cfr. Rabot, Ledeberg…), patiënten met al een week pijn die dan maar eens beslissen om naar spoed te gaan… Ondertussen ook nog een acute trombectomie en pankreasfistelrevisie . Enfin om 23h30 zijn we eindelijk eens aan tafel beland, maar met moeite de 2 happen later weer een messteek. Bezopen, agressieve patiënt… Miserie in de anesthesie… en zowaar kreeg ik een laparoscoop in mijn handen geschoven en moest ik de camera bedienen.
Jaja, zo’n nacht dienst maakt een saaie week toch wel weer goed! Und Spaß war da!